مدح و ولادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
امشب خدا از شاهکارش رونمایی می‌کند امشب حسن از عاشقانش دلربایی می‌کند چشم و چراغ خانۀ زهـرا و حـیدر آمده ماه علی از راه می‌آید وقـارش را ببـین آئینۀ زهراست، حُسن بی‌شمارش را ببین بر خا‌ک نعلینـش ابوذرها تیـمم کرده‌اند روزی عالم می‌رسد از سفرۀ شاهانه‌اش بار زمین و آسمان را می‌کشد بر شانه‌اش آمد کریمی که به یمن او گدایی باب شد آرام می‌گیرد جهان در سایۀ بال و پرش یا للعجب! در حیرتم از خُلق قاسم پرورش هر جا نبردی هست شیر کارزارش مجتبی‌ست خَلقا شبیه فاطمه، خُلقا شبیه حـیدر است مثل علی حتی نفس هایش مسیحا پرور است وقتی که در تاریکیِ شب‌ها عبادت می‌کند آب وضوی او جهنم را گـلـستان می‌کند شب‌های عالم را، نگاهش نور باران می‌کند اصلا حواسم نیست، ایوانی ندارد مجتبی |